31 de Enero 2005

recuerdo

Hace unos días alguien me preguntó si es posible olvidar... Supongo que no es posible olvidar pero si que es posible poner el centro de nuestros pensamientos donde debe de estar... Que todo ocupe el lugar que le corresponde...

Yo sigo recordando, porque los recuerdos más importantes nunca mueren. Aunque pueden dejar de doler. Recuerdo que me dió los primeros recuerdos bonitos de mi vida. Recuerdo por ejemplo aquella tarde en que la ciudad estaba desierta por un barça-madrid. Nosotros fuimos a jugar unos billares. Recuerdo esas partidas. Su zumo de naranja, siempre... Recuerdo que el juego era mucho más que un simple billar. Yo sabia que si me acercaba lo suficiente, le decía las palabras adecuadas o colocaba mis dedos estrategicamente nunca metería una bola... Y gané. Esa tarde fue probablemente la única que gané con él todas las partidas... Recuerdo la vuelta a casa, abrazados, andando al mismo ritmo... yo sentía que nuestros pies estaban hechos para andar juntos... Recuerdo que me preguntó por que era así, por que me empeñaba en poner un muro cada vez que alguien se me acercaba, porque siempre estaba a la defensiva... Recuerdo que le dije que había tenido una experiencia desagradable (no sabía lo que me esperaba...) Recuerdo que me miró a los ojos y me dijo que él nunca me haría daño... Yo con mi excepticismo habitual le prengunté "y por qué no? y él sin pensarlo, con una naturalidad que no podía contener una mentira contestó "Porque me estoy enamorando de ti" Yo era la persona más feliz el mundo. Y él me había mentido por primera vez...

Y recuerdo más. Recuerdo esos días en que me vestía de puta para él, para que siguiera mirandome... Para que me hiciera algo de caso. Recuerdo como juegueteaba conmigo ya fuera tocandome, coqueteando o burlandose de mi. Y recuerdo como casi todos esos días llegaba a casa llorando y me sentía tan vacia que intentaba llenar todo lo que él había vaciado. Y recuerdo que me sentía tan asquerosa que acababa con la cabeza metida en el water. Y nada de lo que pudiera tirar era suficiente porque yo entera deseaba colarme por aquel agujero.

Recuerdo tb lo estupida que esa situación me hacia sentir y que un día supe que estaba todo perdido, que el me despreciaba fuera cual fuera mi aspecto y me odié tanto que decidir destruir lo poco que quedara integro de mi...

Y recuerdo otra noche en que vino a sentarse a mi lado cargado de palabras y empezó a derramarlas sobre mi. Yo no estaba dispuesta a demostrar dolor. No aguantaba que yo me hiciera más y más dura con cada golpe. Esa noche aunque me malhumoró no consiguió hacerme sentir más mierda de lo que yo ya me sentía. Podría haber gritado y allí en medio yo habría vuelto a ser la desquiciada histérica de siempre. Pero esa noche me callé y aguanté el chaparrón. Ni siquiera podía hacerme daño, ya no creía ni una palabra, había perdido todos los argumentos.

Ha sido la única persona que me ha hecho tembrar; de felicidad, de atracción, de miedo,... El fue el punto de inflexión hacia mis abismos porque me permitó darme cuenta de la gran distancia existente entre lo que yo era y lo que yo quería ser... o tenia que ser.

Me acuerdo de él pero no esta presente en mi vida. Sé lo que el trajo, pero cada vez pienso menos en qué lo provocó... Sí, me voy a acordar, pero no es importante ahora, ni lo será nunca más. He conseguido que sea pasado...
Olvidar

Escrito por secuestrada x la luna a las 4:07 PM | Comentarios (9)

30 de Enero 2005

Supe. Sé

Temo emprender un viaje que me ayude a acercarme a la realidad. A descubrir que estoy sola en esto. Un viaje que me lleve a comprender que son sólo mis fantasias las que me han emocionado. Temo emprender un viaje que me muestre la realidad eclipsando todas las ilusiones que, a partir de la nada, me mostraban un mundo mejor. Un viaje que haga salir a todos los fantasmas que se agarran a mi sombra, a todos los miedos que habitan los recodos de mi cabeza. Temo emprender un viaje que me abra los ojos... Y no ver nada....

"Marcarás tus pasos para acercarte a la frontera reconocida de los peces y buscarás con angustia la línea oscura del horizonte, el límite acostumbrado de tu mirada. Pero ahora todo sera blanco, color sin color, y todo estara congelado."
(El espiritu de Inez, Carlos Fuentes)

Escrito por secuestrada x la luna a las 6:36 PM | Comentarios (4)

mirándome en los charcos...

Desde hace tiempo la gente que me envuelve, me conoce y me quiere algo me dice que porque me estoy haciendo esto. Que porque me maltrato. Y yo soy objetiva y les escucho y les entiendo. Pero al mismo tiempo no puedo evitar sentir que me cuesta demasiado estar al nivel. Nunca me siento al nivel. Suena estupido y lo se, pero siempre hay un monton de cosas que arreglar en mi y pensar que sólo esta en mi mano hacerlo me hace dificil vivir. Y me da igual lo que me digan porque yo puedo relajarme, intentar aceptarme, in tentar que no me afecte que no me acepten o no me quieran, pero en lo mas profundo de mi seguire pensando que no estoy al nivel y enfrentandome a la ansiedad que eso me produce.

Continuando, siguiendo el camino que me lleve hacia mi. Me pregunto bajo que forma me encontraré. Que luz iluminara a la que todavia no conozco. Intento pensar en como será mi mundo... Y me pregunto si seré feliz el día en que empiece a vivirlo... Sobre todo me prenguto si cuando me vea reflejada en los estanques que poblaran mi mundo, estare orgullosa de lo que vea...

Escrito por secuestrada x la luna a las 12:28 PM | Comentarios (2)

la flor de mi secreto


"Indefensa frente al acecho de la locura.

Todos los días me pongo algo tuyo. Hoy me he puesto los botines que me regalaste hace dos años. ¿Recuerdas que por la noche tuviste que quitármelos porque yo sola no podía? Al verlos esta mañana me he acordado de tí y me los he puesto en tu honor. Ahora me aprietan. A veces tu recuerdo, como estos botines, me oprime el corazón hasta impedirme respirar.

No puedo quitarmelos..."


"Amor, yo se que quieres llevarte mi ilusión.
Amor, yo se que puedes también llevarte mi alma.
Pero, ay amor, si te llevas mi alma,
llévate de mí también el dolor,
lleva en tí todo mi desconsuelo
y también mi canción de sufrir.
Ay amor, si me dejas la vida,
déjame también el alma sentir;
si sólo queda en mi dolor y vida,
ay amor, no me dejes vivir."

Escrito por secuestrada x la luna a las 12:11 AM | Comentarios (2)

25 de Enero 2005

yo y mi mundo

Bueno, se que en los últimos tiempos escribo poco. Provablemente porque tengo poco tiempo. Porque estoy viviendo más. Porque paso de utilizar el blog como arma arrojadiza. Porque no tengo la necesidad de comunicar. Porque no tengo ganas de escribir. Por un millar de circunstancias.

Y sigo aqui, en esta ciudad que me esta abriendo una nueva ventana hacia el interior de mi misma, o quizá esa ventana la estoy abriendo yo con independencia de la ciudad en la que habite. Supongo que esta apertura tiene que ver mucho con el descubrimiento total de mi sexualidad. Ya me da lo mismo que dicha tendencia pueda provenir de un trauma o que haya existido siempre en mi. Ya sé que no se debe unicamente a que haya conocido a alguna persona especial. Aún así no quiero definirme, no lo veo necesario. Soy feliz con lo que tengo y me siento plena por primera vez después de tres años. Después de que pensara que no iba a ser feliz una vez que ya lo había perdido. Pero en el mundo hay demasiada gente maravillosa para perder el tiempo pensando en fantasmas.

Escrito por secuestrada x la luna a las 1:02 PM | Comentarios (5)

17 de Enero 2005

reloj de plata

Antes de que caiga mi avion
desengánchame,
antes de perder el control
desenrédame.
Será sólo un momento
en un reloj de plata.


Mi corazón como un avión en llamas,
una explosión,
violeta en la ventana,
breve fulgor
que fue tu amor en rama
para los dos.


Desde un rincón,
clavando la mirada,
nada feroz,
en un reloj de plata
todo cambió en un minuto
para los dos.

Antes de que caiga mi avion
desengánchame,
antes de perder el control
desenrédame.
Será sólo un momento
en un reloj de plata.

Mi corazón,
habitación pintada,
una canción que brilla en la mañana,
doble ración de carretera y manta
para los dos.

Escrito por secuestrada x la luna a las 6:03 PM | Comentarios (2)

sin mucho trabajo

De nuevo en Valencia. No tengo ni idea de que va a ser de todo. Pero me da igual. Mas o menos. He decidido que ha partir de ahora voy a hacer las cosas a mi manera, quizá no sea la mejor pero si es la única que conozco.

Escrito por secuestrada x la luna a las 5:49 PM | Comentarios (0)

16 de Enero 2005

lo que no

"Pensé entonces que cada uno de nosotros lleva dentro un "lo que no", es decir, algo que no le ha sucedido y que sin embargo tiene más peso en su vida que "lo que sí",que lo que le ha ocurrido" [...] "Todo el mundo tiene una herida por la que supura un "lo que no", que nigún "lo que sí", por extraordinario q sea puede suturar"

Dos mujeres en Praga (juán J. Millás)

Escrito por secuestrada x la luna a las 2:58 PM | Comentarios (3)

9 de Enero 2005

mi rendición

Yo no soy una guerrera. No tengo ni espiritu, ni armas, ya ni me molesto en usar mi escudo. Estoy derrotada. No pienso pelear por la revancha. Ni siquiera me quedan motivos para luchar.

Lo siento si defraudo a alguien. Soy la perdedora porque he intentado luchar sin ser guerrera, sólo con mis brazos; y me resigno.

Escrito por secuestrada x la luna a las 2:58 PM | Comentarios (9)

duele

CRACK!!

Escrito por secuestrada x la luna a las 2:23 PM | Comentarios (0)

8 de Enero 2005

el eterno insatisfecho

Me pregunto cual es el paso entre enamorarse y amar.
Entre el deseo y el amor
Entre el trauma y el desamor.
Entre el amor platónico y el amor imposible.

Escrito por secuestrada x la luna a las 11:27 PM | Comentarios (3)

volver a empezar II

Se que es momento de volver a empezar. Hay que dejar a un lado el cansancio y hay que seguir buscando y seguir viviendo. Porque la vida no es un trayecto recto, sino lleno de innumerables bifurcaciones. La vida no se empieza y se termina andando recto. Diría que más bien esta compuesta de muchos segmentos, de pequeñas vidas. Y siempre hay que terminar cosas . Y siempre, siempre, hay que volver a empezar. Supongo que eso es lo bueno y lo malo de este juego, que nunca está todo ganado, ni perdido. Que en el fondo nunca tenemos nada asegurado y que es posible cambiar las cosas, descubrir y conservar la esperanza de que todo puede ser mejor.

"La vida es nueva cada día" Gregorio Marañón

Escrito por secuestrada x la luna a las 6:51 PM | Comentarios (2)

7 de Enero 2005

mierda de vida

La vida es esa gran mierda en la que deseo sumergirme cada dia.

Escrito por secuestrada x la luna a las 10:59 AM | Comentarios (3)

6 de Enero 2005

"!Ahora, a volver a empezar!"

"...¿volver a empezar?"

Escrito por secuestrada x la luna a las 7:42 PM | Comentarios (1)

5 de Enero 2005

com mai ningú

"Te'n vas, te'n vas. I, anant-te'n, muda l'arbre les branques y degota pel tronc la sang dels cent ocells que hi niaven.
El temps s'atura -sols per mi, però- y em banyo dos cops i mil vegades en el mateix lloc del riu."

Escrito por secuestrada x la luna a las 9:54 AM | Comentarios (2)

3 de Enero 2005

FAR DE SUD

La va trobar a una sala mig buida,
buscant un somni, fugint del dolor.
Entrant pels ulls va sentir mil espurnes.
Aquella història va canviar-li el món.
Va perdreu tot, la partida i la vida,
Cada ciutat li esmicolava el cor,
Només el far de sud ella es mira,
Segueix la flama fins que res no es mou.

I empeny el sol tant bruna, tant forta i prohibida
I es descorda la brusa, el seu cos un somriure viu.

Et donaria amor si poguessis tornar-me’n
Et donaria amor si ens poguéssim mirar
Et donaria el món si poguessis parlar-me
Ho donaria tot si et pogués estimar.

Tantes nits va pagar per tenir-la
Tantes excuses per anar tot sol,
Però cada cop amb un plor la perdia,
La llum s´apaga quant la sort es pon.

I el seu record s´estima en ciutats adormides,
I somnia fins l´alba el seu far sense vida trist.

Et donaria amor....

Tremolant poc a poc surt del cine,
Sessió de nit avui ja és l´últim dia,
S´endú el cartell, arriba casa i l´espia,
L´habitació es transforma en un mon nou.

I li escriu cent mil cartes de busca y viatge,
I el seu centre s´escapa perd l´ordre i la casa.
I apaga el sol tant bruna, tant febre i prohibida
se'n fons en les ombres, el seu cos un somriure viu
Et donaria amor...

(Sopa de Cabra)

Escrito por secuestrada x la luna a las 5:17 PM | Comentarios (1)

paisaje personal

Me gustaría poder inventar esa isla desierta para nosotras. Esconderla bajo tu cama para que tuvieras todo lo demás.. y a mi. Me gustaria que en esa isla nuestra me quisieras. Que en ella mi boca no derramara palabras tan ariscas; que me hubieras cortado las uñas. Me gustaría que existiera esa isla sin nadie más y que hubieramos podido abrazar juntas este nuevo año. Que todos los días brillara el sol. Que la lluvia no nos calara las fuerzas. Me gustaría poder encontrar alli tus labios... y no saber que no habrán más besos.

Escrito por secuestrada x la luna a las 9:44 AM | Comentarios (0)

1 de Enero 2005

imagina

Imagina que de repente aparece una campana. Es grande, reluciente, ten enamoras de ella. Y piensas que debe ser maravilloso escucharla, que debe de tener el sonido más perfecto que has escuchado; dulce y fuerte al mismo tiempo, limpio y claro. Y te quedas a su lado esperando oirla. Esperando tener fuerzas para moverla. Y un dia oyes su sonido. Y aunque es bonito no es como pensabas. Y intentas golpearla fuerte para que suene como tu quieres. Pero cada campana tiene su propio sonido. Y esta tiene el suyo. Y miras tus manos y están gastadas. Te duelan. Y no tienes fuerzas. Y lo peor es que de tanto mirarla ya te has enamorado de la campana q suena a su manera. Te abrazas a ella e intentas no llorar. Intentas volver a hacerla sonar, con las pocas fuerzas que te quedan. Golpeandola tan fuerte como puedes y de repente la rompes y se escurre entre tus dedos y se esfuma.

Escrito por secuestrada x la luna a las 11:47 PM | Comentarios (2)

que te follen


Por si te acuerdas de mí

te he apuntado en una barra de hielo

mi dirección y mis mejores deseos...

¡Que te follen!

Escrito por secuestrada x la luna a las 10:02 PM | Comentarios (0)

With or without you

See the stone set in your eyes
See the thorn twist in your side
I wait for you


Sleight of hand and twist of fate
On a bed of nails she makes me wait
And I wait without you


With or without you
With or without you


Through the storm we reach the shore
You give it all but I want more
And I´m waiting for you


With or without you
With or without you
I can´t live
With or without you


And you give yourself away
And you give yourself away
And you give
And you give
And you give yourself away


My hands are tied
My body bruised, she´s got me with
Nothing to win and
Nothing left to lose


And you give yourself away
And you give yourself away
And you give
And you give
And you give yourself away


With or without you
With or without you
I can´t live
With or without you


With or without you
With or without you
I can´t live
With or without you
With or without you

Escrito por secuestrada x la luna a las 7:03 PM | Comentarios (0)

trece lineas para vivir

GABRIEL GARCÍA MARQUEZ "13 LÍNEAS PARA VIVIR"
1. Te quiero no por quien eres, sino....... por quien soy cuando estoy contigo.
2. Ninguna persona merece tus lágrimas, y quien se las merezca, no te hará llorar.
3. Solo porque alguien no te ame como tú quieres, no significa que no te ame con todo su ser.
4. Un verdadero amigo es quien te toma de la mano y te toca el corazón.
5. La peor forma de extrañar a alguien es estar sentado a su lado y saber que nunca lo podrás tener.
6. Nunca dejes de sonreír, ni siquiera cuando estés triste, porque nunca sabes quien se puede enamorar de tu sonrisa.
7. Puedes ser solamente una persona para el mundo, pero para una persona tú eres el mundo.
8. No pases el tiempo con alguien que no esté dispuesto a pasarlo contigo.
9. Quizá Dios quiera que conozcas mucha gente equivocada antes de que conozcas a la persona adecuada, para que cuando al fin la conozcas sepas estar agradecido.
10. No llores porque ya se terminó, sonríe porque sucedió.
11. Siempre habrá gente que te lastime, así que lo que tienes que hacer es seguir confiando y solo ser más cuidadoso en quien confías dos veces.
12. Conviértete en una mejor persona y asegúrate de saber quien eres antes de conocer a alguien más y esperar que esa persona sepa quien eres.
13. No te esfuerces tanto, las mejores cosas suceden cuando menos te las
esperas.


Muchas cosas han acabado esta noche....


Feliz 2005.

Escrito por secuestrada x la luna a las 7:51 AM | Comentarios (5)